Bekerwedstrijd van HS2 – Zwetend zestal op zaterdag zoekt tevergeefs naar het zoet

Op papier was het ongelijke strijd die zes man van PQV uit de tweede klasse tegen dit bijna dubbel bezette eerste klasse team en ook nog eens op hun homeground. Het was onze eerste bekerwedstrijd sinds lange tijd. In de vijf jaar dat ik voor PQV speel, heb ik in ieder geval geen cupfight meegemaakt. Toch hadden we er zin in en met zes is ook wel zo overzichtelijk: één team, allemaal je vaste plekkie en knallen! Toch zien we uit naar het herstel van Jeroen en de terugkomst van Peter!

Steyn was net terug uit Zweden, Ronald zijn korsten van de fietsschuiver waren alweer dicht, Coen had zijn keel gesmeerd en gelukkig ballen bij zich, Nick liet het eerste deel van de familie-BBQ zelfs schieten, Frank was na een nacht doorwerken en een goede ochtendslaap frisser dan ooit en ik had nog een schorre stem van het coachen van het hockeyteam van mijn dochter en mijn ouders voor het eerst op de bank als toeschouwers. Kortom de blauwe lijntjes en het hoge plafond lachten ons toe in een verder lege zaal.

Na een 2-0 achterstand stonden we ineens met solide spel 2-6 voor. En dat hielden we tot 15-15 aardig vol. Toen kroop Delta er toch overheen. Ja, en waar dat dan precies inzit, is moeilijk te zeggen, maar het is dan toch net even wat meer foutjes maken en zij iets meer rust tijdens de big points. Toch keken we met een setstand van 25-21 tevreden terug op de eerste set. Er lagen zeker kansen vandaag! Mijn ouders vertrokken voor een ziekenhuisbezoek en wij begaven ons naar de andere kant voor de tweede set. Hier kwamen we toch al vrij snel op ruimere achterstand en dat bleef eigenlijk de hele set zo. De stand staat nog niet in de app, maar we menen iets van 25-16. Toch hadden we soms lekkere servicebeurtjes, konden Nick en ik toch aardig wat afblokken en kwamen ook Frank en Ronald lekker door met hun aanvallen. Steyn nam feilloos over van Coen en er werd goed gecommuniceerd. We knokten er echt voor, tot aan botsingen toe waarbij er twee vol voor de bal gingen. In de derde set leek al dit harde werken ook beloond te gaan worden en stonden we 20-21 voor. Door onder andere een middenaanval die ik in het blok sloeg en wat andere slordigheden kantelde het toch weer. Echt balen toen uiteindelijk 25-23 op het bord stond! Zo close en we hadden zo’n recht op minimaal één setje o.b.v. ons toch solide en strijdende spel. Coen en zelfs Frank waren behoorlijk verbaal naar de vrouwelijke scheids en met wat afkoelende opmerkingen van mij (je bent toch dominee) bleven de kaarten gelukkig op zak. Dat zou ook een deceptie geweest zijn van een verdere sportieve pot. De scheids zat er een enkele keer naast, maar daar hebben we het niet op verloren.

Met toch een tevreden gevoel en vertrouwen voor dit seizoen dronken we nog een biertje of twee in de kantine. Behalve Nick die zich bij de familie ging vervoegen. Toen de kantine tegen 18u dicht ging stapten er 4 man op de fiets en Coen met de ballen in de auto. Langs alle zijden van de Deltadriehoek verloren, maar de positieve puntjes nemen we mee!

Lennart