Monza HS 2 – PQV HS 2

Als op een blauwe Monza

26 Mar 2023

Monza HS 2 – PQV HS 2

Vrijdagavond gingen we na onze werkweek alweer bijtijds naar Monster. Aanvankelijk zouden we compleet zijn, maar helaas moest Jeroen zich ziek afmelden. Wel hadden we mijn jongste dochter Jodi bij ons die met een teddybeer ons kwam aanmoedigen. De beer kreeg zelfs mijn PQV-jasje aan.

De warming-up was rommelig en Peter en Ron kwamen vrij laat binnen. Net voordat we de wedstrijd wilden beginnen liep de scheids door het veld terwijl er geserveerd werd. Hij kreeg een bal van Monza vol op zijn neus met een kapotte bril en bloedneus tot gevolg. Het duurde vervolgens wel 10 minuten voor die weer terug was. Daar stonden we dan lekker weer af te koelen. Maar goed, dat gold voor beide teams. Gelukkig was de scheids in staat om op de bok te klimmen en klonk het fluitsignaal. Het werd echter een blauwe maandag voor ons. De eerste twee sets werden met 25-13 en 25-10 verloren. De service van de nummer 19 dwarrelde het veld in en zorgde voor menig ketser. Maar ook bij andere serveerders kwam de pass niet of niet goed. En als we aanvielen was de aanval lang niet altijd effectief. Monza had veel. Geen van ons zat lekker in de wedstrijd.

In de derde set moest het dus wel gaan gebeuren, wilden we nog kunnen winnen. Peter ging uppen en bij de tegenstander kwam er dubbele wissel. Dat was onze kans, want bij hen draaide het een stuk minder. Wij gingen beter passen, aanvallen en ook het blok was regelmatig zeer alert. Ondanks toch ook weer passes die leidden tot heerlijke set-ups voor de tegenstander bleven we in de set. Het ging lang gelijk op tot we uitliepen naar 15-19. Na een time-out van Monza, stond het echter bij onze time-out ineens weer 20-20. Nick had echter een heerlijk geplaatste bal in het middengat en we stonden weer voor. Op 22-24 serveerde Nick voor de set en kwam de bal in de kluts niet meer het net over. Yes! We kunnen het wel!

De vierde set waren we echter nergens meer. Kwelgeest nummer 19 serveerde weer en de eerste vier passes waren goed, maar de aanval kreeg de bal niet op de grond. En vervolgens begon de verdediging te klooien met afketsende of onmogelijke passes. En tot onze schaamte werd het zelfs 10-0! Alles leek wel mis te gaan en ondanks onze time-outs kwamen we niet meer terug in de set. Een schrale troost is dat we het beter deden dan Oranje tegen Frankrijk en we de 4-0 hebben voorkomen. We namen een zwaarbevochten en kostbaar puntje mee naar huis. Nu wachten nummer 1 en nummer 2 in de poule nog. Laat dit onze slechte generale zijn voor twee grande finales. Alles of niets en genieten van de seizoensafsluiting.

Lennart