PQV HS2 herpakt zich in tweeluik tegen Punch HS 5

Stijn had nog wat oud-medestudenten opgetrommeld en die probeerden er wat beleving in te zingen bij ons, maar we waren erg stil, zeker t.o.v. het kabaal van de overkant. We zakten in de 2e en 3e set wat weg met 15-25 en 16-25 waarbij we niet onder de servicedruk uitkwamen. Er waren zeker ook goede rally’s van onze kant, maar het was te weinig. Nadat de overwinning voor de bollebozen binnen was deden we de 4e set nog lekker mee, maar bleven steken op 21-25. De sfeer in Café X was gezellig en we gingen toch met lichtpuntjes op weg naar huis. Gebrand op de revanche een week later. 

Het is dat een revanche waarschijnlijk een overwinning moet zijn, maar we kijken we vol trots terug op een zinderende vijfsetter. Hoewel we hier ook laat in de zaal waren en H1 verzaakte in de zaaldienst, zodat Coen en Stijn de velden moesten opzetten, stond er een herboren H2. Ondanks twee keer dik achter te hebben gestaan in de eerste twee sets werd het telkens weer 23-23. In de eerste set werd dit ook gelijk doorgetrokken naar 25-23. Boem! Daar waren we weer! In de tweede set werd het echter een enerverende 31-29, maar wederom viel het onze kant op. En we hadden Ron en Peter nog als verse krachten op de bank! De slechte generale met blokken waarbij Matthias me zoek sloeg op de training kon ik ombuigen naar een dikke voldoende! En ik niet alleen, ook Ronald, Ron en zelfs Coen en Peter hadden bij vlagen geweldige blocks. 

Coen stond regelmatig briljant te serveren, maar ook Nick, Ronald en Jeroen gaven goede servicedruk. Ikzelf gelukkig ook na een knullige netservice in de eerste set. We waren blij met de eerste twee sets, maar ook de overwinning lag voor het grijpen. De moeder en oma van Nick waren er en ook mijn gezin was er. Het gaf mij in elk geval vleugels, al moest ik wel op mijn woorden letten als vader en dominee;) toen het fanatisme tot grote hoogte steeg. Hoewel we zeker niet wegzakten en onze huid duur verkochten vielen set 3 en 4 toch de andere kant op. Het werd steeds drukker in de zaal met H1 en hun tegenstander de Kangaroos en ook D1 die tegen Kratos moest spelen. 

Was het toch wat vermoeidheid, was het afleiding af en toe, het zit in kleine details, maar het werd 22-25 en helaas 26-28. Wat werd er geknokt, met briljante tweede ballen van spelverdediger Peter. Iedereen zat er lekker in, maar af en toe deden we ook domme dingen. De spanning steeg in de Vreeloohal en velen keken ademloos toe. Anderen schreeuwden ons vooruit en zelfs een zweterige knuffel voor papa werd niet geschuwd. De allesbeslissende vijfzetter moest een winnaar gaan aanwijzen. Coen begon met een zeldzame foutservice, maar toch bleven we op een overbrugbare afstand. Ook scheids Robert gaf ons het voordeel van de twijfel bij een klap van Ron net op of over de zijlijn. We bleven in de race en na de 10 punten had nummer 33 een paar heerlijke passjes. De aanval kon het echter helaas niet afmaken. Zo werd het 11-15 en toch een punch in the face tot besluit. 

Wat resteerde was echter een zeer tevreden team, dat graag had gewonnen, maar iets had hervonden dat volop potentie biedt voor het vervolg van dit seizoen. De beleving is terug, de vechtlust en de trainingen gaan effect generen. Bedankt Hans! Wat kan er niet gaan gebeuren als we op tijd in de zaal zijn? Welke punches gaan wij nog uitdelen? We kijken omhoog en vooruit! Dank voor alle support en positieve feedback tijdens en na afloop. Een positieve vibe voor de vereniging, want hoewel H1 verloor zorgde D1 toch voor een mooie climax die ook op papier tot uiting kwam. Want een ieder die afgelopen vrijdag niet in de hal was, heeft echt iets gemist! 

Lennart