Tegen PQV HS2 klinkt Timios HS2 ineens wel heel timide

Daarbij was de ervaren Peter na een vakantie in Griekenland weer van de partij, en hoe! Normaal beperkt de schouder van Peet hem tot een setje of 2, maar hij leek herboren als een jonge Griekse god. Vier sets lang was Peter zeer verdienstelijk de vervanger van Coen als spelverdeler. En als het echt niet te belopen was, sprong Anatoli of een andere speler gewoon in. Ook Ronald bewees weer zijn waarde voor het team.

Met een solide eerste set telde Erik Bongaards tot 25-21 en was het eerste puntje in de tas. De tweede set was een dissonant en daarin kwamen we met name niet goed onder de servicedruk uit. 

Ook zat een lange, maar trage midden ons in de weg. In de derde set kwam het elan weer terug en werd er gestreden tot en met de big points. De ervaring maakte het verschil en zette een verdiende 26-24 op het bord.

De relatief jonge spelers van Timios zongen aanvankelijk nog hun liedjes, maar gedurende de wedstrijd werd het steeds meer timide. In de vierde set was het dan ook al vrij snel gedaan en liepen we voor het oog van een vollopende Vreeloohal uit naar 25-16. Hoewel volgelopen, was het toch een wat lauw thuispubliek. Voor het laatste puntje probeerde ik het publiek nog wat op te zwepen, maar zeker met een beurse schouder had ik weinig overwicht.

Ik snap het ook wel, want volleybaltechnisch heb ik als coach weinig in te brengen, maar met positieve feedback probeer ik mijn team toch tot grote hoogten te schreeuwen. Na zaterdagmorgen ook nog een uurtje schreeuwen langs het hockeyveld, als coach van mijn dochter, had ik zondagmorgen wonder boven wonder nog een stem over voor het kerkelijke thuispubliek. Dat zong trouwens best goed mee;)! 

Gelukkig is er in de kerk altijd nog hoop voor me en niet alleen voor mij;). Maar goed, terug naar het volleybalveld. Met een gemiddelde van nu 3 punten per wedstrijd zijn we het seizoen lekker begonnen!

Ik zie er naar uit om mee te kunnen doen en dan hopelijk dit gemiddelde minimaal in stand te houden.

Lennart